บทที่ 107 - ความลับในห้องโดยสาร

เจด

วันรุ่งขึ้นมาถึงเร็วจนน่าใจหาย

ประสาทของฉันตึงเครียด มือสั่นเล็กน้อยขณะดึงเสื้อฮู้ดมาสวมแล้วก้าวออกไปที่โถงทางเดิน แสงยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่าง แต่ไม่มีความอบอุ่นในนั้นเลย ไม่ใช่สำหรับฉัน

ฉันบอกมารีกับไลลาว่าอยากออกไปสูดอากาศ พักสักหน่อย ขอเวลาคิด พวกเธอไม่ค่อยซักไซ้อะไร ฉันเป็นพวกเงียบๆ อยู...